Geschiedenis

Van Vlaams Blok Jongeren tot Vlaams Belang Jongeren

Het Vlaams Blok heeft zich gedurende heel zijn bestaan mogen verheugen op de sympathie van een ruime schaar jonge mensen. Een niet te onderschatten deel van de Vlaams Blok-leden was immers jonger dan 35 jaar. Echt verwonderlijk mocht dat niet heten. Jonge mensen stonden en staan immers steeds kritisch, soms zelfs wantrouwig, tegenover partijpolitiek, maar niet tegenover het oprecht aan politiek doen. Voor die mensen was er dus het Vlaams Blok en, sinds een actieve groep jongeren zich onder leiding van Filip Dewinter (voorzitter 1987-1990) structureerde, de Vlaams Blok Jongeren (VBJ).

Van in den beginne was het nooit de bedoeling van VBJ om ‘radicaal’ te doen of ‘aan het programma’ vast te houden (om daarna teruggefloten te worden), zoals dat steevast bij de jongerenafdelingen van andere partijen het geval is. Wat radicaliteit betreft mochten de VBJ’ers hun partij natuurlijk volledig vertrouwen. Daarnaast is het ook zo dat de partij op haar beurt steeds het volledige vertrouwen heeft gehad in de VBJ. Tot incidenten is het derhalve nooit gekomen, integendeel. Vele van onze huidige parlementsleden hebben overigens een VBJ-verleden.

Congressen en campagnes

Al hadden de jongeren nooit een eigen programma, ze hadden wel altijd hun eigen strijdperk: de specifieke jongerenthema’s. En op dat vlak heeft VBJ het Vlaams Blok grote diensten kunnen bewijzen. En de thema’s die jongeren aanbelangen kwamen in de congressen en de campagnes sterk naar voren. Een sterk neen tegen drugs, tegen het sprookje van de multikul en tegen de linkse indoctrinatie op school en hogeschool. De jeugd moet kunnen opkomen tegen het dogma van de politieke correctheid. Veel aandacht werd ook besteed aan onze identiteit als jonge Vlamingen in Europa. Achteraf beschouwd waren de congressen baanbrekend voor de partij. Van klank en lichtspektakel waren ze een voorbode van wat de partij vandaag aan haar congresgangers biedt. VBJ trok ook als eerste buitenlandse gasten en sprekers aan. De VBJ-voorzitter werd op de congressen rechtstreeks verkozen.

Meer dan de aandacht van de niet altijd even objectieve pers, genoot VBJ de aandacht van niet altijd even fijnbesnaarde tegenbetogers. Meermaals werden er VBJ-militanten door verdraagzamen allerhande het ziekenhuis ingeslagen. Maar ook de bewindvoerders deden wat ze konden om VBJ af te remmen. Zo verbood de socialistische burgemeester Cools in maart 1990 een nationaal VBJ-congres, zodat die dag een grote VBJ-manifestatie werd gehouden. Daarnaast kregen onze nationale campagnes eveneens de nodige tegenkanting. Zeker als het vreemdelingenprobleem aangeraakt werd, kon men een storm van al dan niet gespeelde verontwaardiging verwachten. Zo bijvoorbeeld met de campagne ‘een dam tegen het multiculturele gezwam’ van Jan Huijbrechts (voorzitter 1990-1992) en de zijnen.

Vorming

Onder Karim Van Overmeire (voorzitter 1992-1995) ging VBJ van start met één van haar succesformules: de zomeruniversiteit. Bescheiden gestart met enkele dagen Voeren is het al snel uitgegroeid tot een tiendaagse trip naar een buitenlandse bestemming. Onder meer Kroatië, Ierland, Oostenrijk en Zwitserland werden al aangedaan. De ‘zomerunief ‘ bestaat uit een geslaagde mix van vorming en ontspanning (toeristische stadsbezoeken, sportactiviteiten,…). Daarnaast ging men in die periode ook van start met de dag van de nationalistische jeugd, waarbij de jonge kaders de gelegenheid kregen stellingen te poneren en discussies aan te gaan. Frederic Erens (voorzitter 2001-2004) begon dan weer de traditie van de jongerentrefdag, waarbij buitenstaanders op ontspannen wijze kunnen kennismaken met onze vereniging, en daarnaast ook die van de winteracademie, een weekend waarbij de nadruk op intensieve vorming ligt.

Acties

Als jongerenvereniging zat VBJ uiteraard niet verlegen om ludieke en studentikoze activiteiten. Politici van het slag Hugo Schiltz, Paula D’Hondt, Jos Chabert en Lionel Van Den Berghe werden allen laureaat van onze jaarlijkse ‘Mossel van het jaar-prijs’. Verscheidene malen werd op één april — met veel succes — een nepkrant als ‘De Zorgen’ of ‘De Schandaard’ uitgedeeld. Door de pers werd op dergelijke initiatieven bijzonder zuur gereageerd. Zo werd wegens het uitbrengen van ‘Het Nietsblad’ nog klacht ingediend tegen de ploeg van Philip Claeys (voorzitter 1995-1999). VBJ speelde steeds in op actuele gebeurtenissen. Men ging ‘Talibanzwemmen’ (wanneer het zwembad voorbehouden was voor moslima’s), protestacties houden als reactie op het gebrek aan Nederlandstalige bediening in Brusselse warenhuizen, er werd een picknick gehouden aan de voordeur van Prins Laurent, onze rode vrienden werden in volle Agusta-periode overstelpt met geef-het-geld-terugsnippers, en ga zo maar door… De plaatselijke VBJ-afdelingen hielden zich hierbij uiteraard niet onbetuigd. Met eigen acties, meetings, voordrachten, diavoorstellingen, debatten, kaderweekends, zangavonden, barbecues, fuiven, enz… lagen zij mee aan de basis van het VBJ-succes.

Publicaties

‘Vrij Vlaanderen’ (de eerste jaren ‘VBJ-Nieuwsbrief’ geheten) bestaat als spreekbuis van VBJ ondertussen reeds vijftien jaar. Deze publicatie verleent uiteraard ruime aandacht aan jongerencultuur (film, muziek, strips,…). Er verschenen ook lezenswaardige themanummers over o.a. ontwikkelingshulp, immigratie en drugsproblematiek. Onder Jürgen Branckaert (voorzitter 1999-2001) werd het aangevuld met het meer diepgravende ‘Breuklijn’. VBJ kwam ook als eerste politieke jongerenvereniging, op de proppen met een eigen webstek, www.vbj.org, die sinds 1996 kan worden geraadpleegd. Het mag niet verbazen dat de vrije meningsuiting beoefend in de VBJ-magazines voor de progressieve fanatici, inquisitiepater Leman op kop, een doorn in het oog was. Met de regelmaat van een klok kwamen dan ook de klachten binnen.

Omvorming

Als rechtstreeks gevolg van het arrest van de schande werden de ‘Vlaams Blok Jongeren’ omgevormd tot de ‘Vlaams Belang Jongeren’. Dit gebeurde met een korte maar krachtige meeting te Antwerpen op 19 november jongstleden. Hans Verreyt (voorzitter 2004-2009) liet er evenwel geen onduidelijkheid over bestaan dat de naamsverandering niets zal wijzigen aan onze rebelse houding, onze gedrevenheid of onze weerbaarheid.

Op het VBJ-congres van 11 oktober 2009 namen de Vlaams Belang Jongeren een nieuwe start. Met een uitgewerkte visietekst rond drie fundamentele pijlers: een onafhankelijk Vlaanderen, een sociaal en veilig Vlaanderen en een Vlaams Vlaanderen toont VBJ niet alleen waarom en hoe Vlaanderen onafhankelijk moet worden, maar ook hoe dat onafhankelijke Vlaanderen er voor de Vlaams Belang Jongeren er zal moeten uitzien. Een nieuw dagelijks bestuur onder leiding van de eerste vrouwelijke voorzitter van VBJ, Barbara Pas, werd verkozen en een nieuw VBJ-logo met onderschrift “rebels, rechts, republikeins” werd onthuld.

Op 25 maart 2012 is Tom Van Grieken (voorzitter 2012–2014) onder het motto ‘De winter is voorbij’ verkozen tot nationaal voorzitter van de Vlaams Belang Jongeren, waar hij een nieuw elan aan die rebelse jongeren werking wil geven. Onder meer de oprichting van YEAH, een samenwerkingsverband met FNJ, SDU en RFJ is een wapenfeit van het VBJ onder zijn leiding.